|
|
Wrocław jest miastem szczególnym, niewiele miejsc ma tak bogatą historię. Na tle tej złożonej historii rozwija się historia zborów Baptystycznych. Dramat wyjazdu i dramat przyjazdu jest tym momentem, który stworzył początek historii Polskiego Zboru. Historia wrocławskiego baptyzmu rozpoczyna się w roku 1846. Pierwszym baptystą, który zaczął działać we Wrocławiu był O.Friedemann. 20 czerwca 1846 roku Oncken ochrzcił pierwszych członków i tę datę uważa się za początek zboru. Przyjęło wtedy chrzest również dwóch braci, którzy przybyli z Landshut.. W 1944 zbór liczył 631.Mimo ograniczeń spowodowanych wojną nabożeństwa odbywały się bez zakłóceń.
Rok 1946 kończy tę niemiecką historię. W wyniku zmian granic i przymusowych przesiedleń, Niemieccy mieszkańcy Wrocławia wyjeżdżają z tego miasta. Na ich miejsce przyjeżdżają inni ludzie, zagubieni, pozbawieni swoich ziem ojczystych, pełni niepokoju i strachu, przyjechali z wielu miejsc dawnych ziem Polskich, z innych miast i wsi szukać nowych szans dla siebie.
Z okazji 10 lecia zboru jeden z braci napisał o marzeniach, jakie mieli pierwsi jego członkowie, o marzeniach wydawać by się mogło nie zrealizowanych: „Nie wszystkie wielkie marzenia pierwszych polskich baptystów we Wrocławiu zostały spełnione. Nie ma we Wrocławiu baptystycznego uniwersytetu, ani baptystycznego teatru, nie ma nabożeństw w Hali Ludowej, ani zborów dzielnicowych. Ale jest to, co Bóg w swoich planach chciał aby było, jest zbór wrocławski, cząstka żywego Ciała Chrystusowego, który jest równocześnie nierozłączną częścią Wrocławia i jego historii” . Jak jest dzisiaj, po latach? W kilku miejscach Wrocławia prowadzona jest praca, są już trzy zbory, pamiętam wielkie spotkania ewangelicznych chrześcijan w Hali Ludowej, nie mamy, co prawda uniwersytetu, ale w zamian funkcjonuje tu ewangelikalne seminarium duchowne oraz szkoła językowa. Powoli te marzenia pierwszych członków naszego zboru się realizują.
|
